Kwekerij Michelle van Dijk

Van Dijk: 'Nooit overwogen om niet te registreren voor milieucertificaat'

Een product in de schappen dat op een duurzame manier is geproduceerd: dat is volgens velen de toekomst van de sierteeltsector. Digitale milieuregistratie en -certificatie wordt hierdoor steeds meer een license to produce. Kwekerij Michelle van Dijk en Raadschelders Varens rijgen de certificaten aan elkaar: MPS-ABC, MPS-GAP en MPS-SQ. Wat was hun reden om te beginnen met certificeren? Direct toen Kwekerij Michelle van Dijk in 1999 in De Lier startte, sloot deze zich aan bij MPS. 'Eerlijk gezegd dacht ik dat registreren er gewoon bij hoorde. Dat vind ik namelijk echt. Ik was stomverbaasd toen ik hoorde dat veel telers geen milieucertificaat hebben. Ik heb dus ook nooit overwogen om niet te registreren', zegt de zuidenwindleliekweker. 'Anno 2021 hoort het gewoon bij wat de maatschappij, de consument, van je verlangt', vervolgt Van Dijk. 'En ik wil zelf ook schoon produceren. Ik heb naast de kwekerij een baan als reisgids op de noordpool. Daar zie ik plastic aanspoelen. Dus mijn potten zijn van gerecycled plastic en ze zijn zelf ook weer 100 procent recyclebaar.' Vooruitgang Met 0,3 hectare ornithogalum (zuidenwindlelies) liep Van Dijk regelmatig tegen ongebruikelijke problemen aan. 'Ik gebruik heel kleine hoeveelheden gewasbeschermingsmiddel. Dat gaat met tiende grammen en milliliters. Het systeem kende alleen hele grammen, dus dan vulde ik dat maar in', lacht ze. Toch kaartte de kweker dit aan bij MPS, omdat ze dacht dat meer kleine bedrijven daarmee worstelden. MPS paste daarop het systeem aan. Sinds december 2020 kunnen kleine hoeveelheden exact worden geregistreerd, zodat ook telers die heel weinig gebruiken kunnen zien of ze vooruitgang boeken. Heeft Van Dijk iets aan de MPS-registratie voor haar eigen bedrijf? 'Wat ik eraan heb, is het inzicht dat mijn klanten via de MPS-certificering krijgen. Mijn planten gaan voornamelijk naar bloemisten en die stellen geen eisen en vragen niet om keurmerken zoals Ikea of Intratuin dat doen. Maar ze willen wel graag weten wat ik doe. Met het MPS-A-certificaat kan ik dat laten zien.' Voordeel Kelly Raadschelders, eigenaar van het 6 hectare grote varenbedrijf Raadschelders Varens, kijkt zelf nauw naar het middelen-, energie- en watergebruik. 'Het voordeel dat wij van deze certificaten hebben, is dat we kritisch naar ons bedrijf kijken. Waar kunnen we het nog beter doen, waar kunnen we nog minder water of gewasbeschermingsmiddelen gebruiken? Dat scheelt ook simpelweg geld.' De varenkweker belt met MPS als ze een score van het bedrijf ziet terugzakken. 'Dan helpen ze me uitzoeken waar dat aan ligt. We willen het milieu gewoon zo min mogelijk belasten. Als de markt er dan ook nog nadrukkelijk om vraagt, wil je die certificaten gewoon halen.' Thuis in tuinbouw Je kunt het maar beter zelf organiseren dan dat het je door ambtenaren wordt opgelegd, was de gedachte in huize Van Dijk 25 jaar geleden. 'MPS komt uit de tuinbouw voort. Groei van een organisatie brengt altijd veranderingen met zich mee, maar je merkt nog steeds dat de auditoren thuis zijn in de tuinbouw. Het zijn zeker geen mensen die nog nooit een plant hebben gezien voordat ze bij je binnenstappen.' (Nieuwe Oogst 28 januari 2021)

Trips and Travel - 9 april 2016

Het TV-programma van RTL4 verkoos Kwekerij Michelle van Dijk tot een van de leukste kwekerijen.

Teler in De Lier, gids op Spitsbergen

In De Lier kweekt Michelle van Dijk Ornithogalum dubium, in het Nederlands zuidenwindlelie of vogelmelk genoemd, en ornithogalum thyrsoides. Haar kwekerij levert de planten van half januari tot en met half juni. Begin juli vertrekt Van Dijk naar haar camping Longyearbyen op Spitsbergen. Ze werkt er als gids tijdens dagtochten, wandelen bootreizen. In oktober komt Van Dijk terug en pakt dan haar werkzaamheden in de kwekerij weer op. In het Westland zeggen we: 'Met twee handen en een hoofd kom je heel ver' en dat is ook gebleken. Ik heb bewust gekozen voor een kleine kwekerij met een exclusief product. Dat heeft me de ruimte gegeven om er andere dingen naast te doen.

Ik ben tien jaar stagemanager geweest bij het Paard van Troje in Den Haag. Ik heb nooit zulke concrete plannen; er zijn zoveel leuke dingen in de wereld, vindt de tuinder. In 2001 ging Van Dijk voor het eerst naar Spitsbergen. 'Dat was een droom waar ik vijf jaar voor had gespaard. Ik vond het zo te gek dat ik terug wilde, maar omdat het zo duur was, ging ik op zoek naar manieren om daar te kunnen werken. Ik heb van alles gelezen over Spitsbergen en ging er in 2004 weer heen. Ik trad in dienst bij een wandelbedrijf met een camping en werkte voor hen als gids en op de camping. Ik kweekte in die tijd in de zomer in Nederland ook nog tuinplanten, maar daar ben ik mee gestopt', vertelt ze. 'In 2006 hoorde ik dat de camping te koop was en ben ik gaan rekenen. Ik realiseerde me wel dat iets zelden uit weelde wordt verkocht. Vandaar dat ik de kwekerij heb aangehouden en ieder jaar van juli tot en met september op Spitsbergen zit.'

Van Dijk had in 2013 tien jaar op Spitsbergen gewerkt en vierde haar veertigste verjaardag. 'Ik vond dat zo'n mijlpaal dat ik in Groningen Arctische Studies ben gaan studeren. Voor mijn scriptie heb ik onderzoek gedaan naar de Nederlandse Poolheld Sjef van Dongen, die in 1928 op zoek ging naar een neergestorte zeppelin en dat bijna niet overleefde. Het was leuk om daarmee bezig te zijn en ik besloot er een boek over te schrijven. Ik ben bij een dtp'er in de leer gegaan om er foto's en kaarten in te kunnen opnemen. In oktober is het boek uitgekomen. Er waren lovende recensies en er is veel belangstelling.' Inmiddels is Van Dijk een bekend gezicht onder pooldeskundigen. Ze heeft meegewerkt aan een reisprogramma van Floortje Dessing en aan het programma Tegenlicht. Ze is in 2015 mee geweest met een wetenschapsexpeditie naar de Noordpool en gaat eens in de twee jaar naar Antarctica. Toch blijft de ondernemer bescheiden. 'Ik ben een idealist en geloof er niet in dat je gelukkig wordt van geld. Op mijn camping in Longyearbyen vraag ik 15 euro voor een overnachting, terwijl alles in Spitsbergen schreeuwend duur is. Mensen begrijpen me vaak niet, maar ik wil graag onderdak bieden aan een zo gemêleerd mogelijk gezelschap van over de hele wereld. We krijgen veel gasten, waaronder scoutinggroepen en een middelbare school uit Zaandam die ieder jaar met een klas komt.' Assistentie In de kwekerij zet een oppotbedrijf de bollen in september in de kas. Tegen de tijd dat de plantjes boven de grond komen, keert Van Dijk terug uit Spitsbergen en werkt ze tot begin juni om ongeveer 150.000 planten per jaar te produceren, in de drukste periode geassisteerd door een Poolse uitzendkracht. 'Ik heb 0,33 hectare kas gehuurd van twee neven. Een kwart van mijn producten is ornithogalum thyrsoides, de helft oranje vogelmelk en het overige kwart bestaat voor de helft uit witte en de andere helft uit gele vogelmelk. Ik werk met biologische bestrijdingsmiddelen en wek mijn energie op met zonnepanelen.' Begin juli vertrekt Van Dijk weer naar Spitsbergen. 'Naast campingbeheerder ben ik gids op excursieschepen van Oceanwide Expeditions uit Vlissingen en de Tallship Company uit Franeker en geef ik als plantenexpert lezingen. Ja, mijn droom is uitgekomen.'
(Nieuwe Oogst 20 februari 2016)

Hart van Nederland - 7 februari 2015

Het TV-programma Hart van Nederland (SBS6) bezocht de kwekerij.

nr: 51/52 - 2003

+++
naam: Michelle van Dijk
+++
leeftijd: 30
+++
burgelijke staat:
ongetrouwd
+++
beroep: zuiderwindlelieteler
(0,2 ha),
freelance stagemanager bij Paard van Troje
(1 á 2 dagen per week),
freelance popfotografe
+++
loopbaan:
'92-'93 bedrijfsverzorgingsdienst, '93 medewerker Zweedse plantenkweker
(6 maanden),
'94-'99 bedrijfsverzorgingsdienst, '99 medewerker bij IJslandse melkveehouder, '00 naast eigenbedrijf conciërge op Holland College Maasland
(enkele maanden),
vanaf '04
hopelijk reisleidster naar Spitsbergen gedurende de zomermaanden
+++

'De bedrijfsverzorgingsdienst is een goede leerschool geweest'

Op de MTuS was ik nog van plan het bedrijf van mijn vader over te nemen, maar het is anders gelopen. De veelzijdigheid aan ervaringen sinds ik van school ben hebben me op andere gedachten gebracht. Verder hebben mijn werkzaamheden in Zweden en IJsland een sterke invloed gehad. De mentaliteit van de Zweden en hun levenssituatie in spreken me aan. Ze ergeren zich minder aan dingen en maken zich minder druk dan Nederlanders, ondanks dat ze meer individualistisch zijn ingesteld. IJslanders hebben dat in nog sterkere mate. Al met al ben ik gaan inzien dat teler zijn reuzeleuk is. Wat nog leuker is, is het telen van bloemen combineren met een totaal andere baan in rustige tijden. Daarnaast is me bij de bedrijfsverzorgingsdienst duidelijk geworden dat een familiebedrijf vaak problemen geeft. Alles gaat goed totdat de firmanten gaan trouwen en de banden onderling verslechteren omdat de aangetrouwde familie zich ermee gaat bemoeien. Ik kan het goed met mijn familie vinden en dat wil ik zo houden. Een bedrijf met mijn vader, zijn broer en mijn neven zie ik daarom niet meer zitten.

Eind 1999 ben ik dus voor mezelf begonnen. Over de resultaten ben ik tevreden, ook al heb ik net als iedere teler met tegenslagen te maken. Dan is het fijn extra inkomsten als buffer achter de hand te hebben. Van mijn werkervaringen in binnen- en buitenland heb ik meer geleerd dan in de schoolbanken. Het belangrijkste dat ik mee gekregen heb is dat er verscheidene teeltwijzen leiden naar een goede boterham. Groter worden is niet per se noodzakelijk als je je op kleinschalige wijze kan blijven onderscheiden door kwaliteit te leveren of je te richten op een speciaal product. Ik heb altijd een grote hekel gehad aan school. De mtus-leraren die mij iets bij konden brengen waren diegene waarvan hun persoonlijkheid me aansprak. En dat waren er drie om precies te zijn: voor de vakken engels en techniek en voor de praktijklessen. Wat de tuinbouwschool me ook geleerd heeft is bloemen en planten te waarderen. Hieruit is een grote liefde gegroeid voor de Arctische flora"
(door: Peter van Leth)

Tuinder Michelle van Dijk houdt van aparte soortjes

Praktijkfoto week 7 , 2003

Michelle van Dijk heeft zuidewindlelies in haar kassen in De Lier die bijna oogstrijp zijn.
Foto: Westlands Fotobureau

Michelle van Dijk, tuinder in De Lier, staat op het punt om de eerste zuidewindlelies uit haar kas te oogsten. Collega's met dezelfde kamerplant, de Ornithogalum Dubium: 'een groen plantje met een knaloranje bloemetje', voeren al aan op de veiling. Van Dijk wacht nog even. "Ik verkoop liever een bloeiend product."
Het bedrijf van Van Dijk meet 2100 vierkante meter. Ze huurt de tuin met kas in De Lier. Vijf jaar geleden maakte ze de overstap van een vaste baan bij de Agrarische Bedrijfsverzorgingsdienst naar het zelfstandig ondernemerschap. Het eerste jaar werkte ze samen met een oom. Nu heeft ze een 'eenmanszaak'. "Ik doe het graag alleen. Je kunt alles zelf bepalen, hoeft geen consessies te doen."

Als vrouwelijke ondernemer in de tuinbouw is Michelle van Dijk een uitzondering. Toch merkt ze daar in de praktijk weinig van. "Ik heb acht jaar lang in de bedrijfsverzorging gewerkt. Elke week kwam ik op een ander bedrijf. Hier in het Westland kennen veel tuinders me wel."
Dat vrouwen een uitzondering zijn in het management op tuinbouwbedrijven is volgens Van Dijk 'typisch' Nederlands. "In Zwitserland zijn het juist vrouwen die leiding geven op de bedrijven. De mannen zijn in dienst voor de zware klussen. In Duitsland zie je dat ook. Daar volgen ook veel meer vrouwen dan mannen het tuinbouwonderwijs."
Michelle van Dijk kreeg van haar decaan nog het advies om vooral niet de teeltrichting te kiezen op de middelbare agrarische school. "Gelukkig ben ik nogal eigenwijs en heb ik juist wel voor deze richting gekozen." Tijdens haar jaren bij de bedrijfsverzorging deed ze veel ervaring op. Van Dijk houdt wel van pionieren, nieuwe dingen uitproberen. Daarom heeft ze ook gekozen voor deze zuidewindlelie. "Er zijn maar drie telers in Nederland met deze kamerplant. Als kleine tuinder moet ik het hebben van speciale soortjes. Ik heb goed contact met de andere telers van deze soort. We zijn allemaal heel open. Die informatie kun je goed gebruiken."
Buiten de kas teelt Van Dijk ook nog tuinplanten. Ze plant in april lavendel en gazania. "Ik heb voor gazania gekozen omdat je die niet meteen hoeft te oogsten als hij in bloei staat. Dat geldt wel voor de zuidewindlelie. Die gaat dan ook altijd voor."
Als de voorjaarszon eind april, begin mei goed doorkomt, zorgt dat meestal voor een hoop drukte op het bedrijf. "Dit jaar probeer ik de bloei wat meer te spreiden. Ik ben eerder begonnen met planten en plant telkens een stukje. Ik hoop dat ik de oogst zo meer uit elkaar trek." (SN)

Van Dijk: 'Nooit overwogen om niet te registreren voor milieucertificaat'

Trips and Travel - 9 april 2016

Teler in De Lier, gids op Spitsbergen

Hart van Nederland - 7 februari 2015

'De bedrijfsverzorgingsdienst is een goede leerschool geweest'

Tuinder Michelle van Dijk houdt van aparte soortjes